Celem wprowadzenia standardów ochrony dzieci w Geotermii Grudziądz jest:
Zapewnienie wszystkim dzieciom ochrony przed krzywdzeniem i ustalenie
procedur udzielania im wsparcia;
Zapewnienie wszystkim pracownikom niezbędnych informacji i kompetencji,
aby umożliwić im wywiązanie się z obowiązków w zakresie dbałości o dobro
dziecka i ochrony dzieci przed przemocą; Zapewnienie dzieciom oraz ich
rodzicom lub opiekunom niezbędnych informacji na temat zasad
obowiązujących w podmiocie oraz możliwości uzyskania wsparcia w sytuacji
podejrzenia, że dziecko doświadcza krzywdzenia.
Objaśnienie terminów
§ 1
Podmiot leczniczy – wyodrębniona komórka organizacyjna „Pracownia
Fizjoterapii” w Geotermii Grudziądz Sp. z o.o. prowadząca działalność
leczniczą w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności
leczniczej bez względu na formę prawną i źródło finansowania, świadcząca
usługi dzieciom.
Spółka – Geotermia Grudziądz Sp. z o.o.
Personel podmiotu – pracownicy, współpracownicy, niezależnie od podstawy
zatrudnienia (w tym osoby świadczące usługi w oparciu o umowy
cywilnoprawne, wolontariusze, studenci, rezydenci, stażyści,
praktykanci).
Kierownictwo – osoba lub organ, który w Geotermii Grudziądz Sp. z o.o.,
zgodnie z obowiązującym prawem i/lub wewnętrznymi dokumentami, jest
uprawniony do podejmowania decyzji o działaniach podmiotu.
Podmioty współpracujące – podmioty zewnętrzne współpracujące z Pracownią
Fizjoterapii, np. szkoły, uniwersytety medyczne, organizacje
pozarządowe, stowarzyszenia i organizacje naukowe oraz zawodowe,
dostawcy usług na rzecz Spółki.
Dziecko – dzieckiem jest każda osoba, która nie ukończyła 18 roku życia.
Opiekun dziecka – przedstawiciel ustawowy dziecka: rodzic albo opiekun
; rodzic zastępczy ; opiekun tymczasowy (czyli osoba upoważniona do
reprezentowania małoletniego obywatela Ukrainy, który przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki osób dorosłych) .
Zgoda opiekuna: zgoda rodziców albo zgoda opiekuna, rodzica zastępczego
lub opiekuna tymczasowego. Jednak w przypadku braku porozumienia między
rodzicami dziecka należy poinformować rodziców o konieczności
rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.
Krzywdzenie dziecka to każde zachowanie względem dziecka, które stanowi
wobec niego czyn zabroniony. Oprócz tego krzywdzeniem jest zaniedbanie
(zamierzone lub niezamierzone), działanie lub zaniechanie a także każdy
jego rezultat, skutkujący naruszeniem praw, swobody, dóbr osobistych
dziecka i zakłóceniem jego rozwoju.
Wyróżnia się następujące, podstawowe formy krzywdzenia:
Przemoc fizyczna wobec dziecka. Jest to działanie bądź zaniechanie
wskutek którego dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest na
nią potencjalnie zagrożone. Krzywda stanowi rezultat działania bądź
zaniechania ze strony rodzica, opiekuna, osoby odpowiedzialnej za
dziecko, posiadającej nad nim władzę lub takiej, której ufa. O przemocy
fizycznej mówimy zarówno w wymiarze jednorazowym, jak i powtarzającym
się.
Przemoc psychiczna wobec dziecka. Jest to przewlekła, niefizyczna,
szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą za nie odpowiedzialną
lub osobą, której dziecko ufa. Tak jak w przypadku przemocy fizycznej
obejmuje zarówno działania, jak i zaniechania. Do przejawów przemocy
psychicznej zaliczamy m.in.:
•niedostępność emocjonalną,
•zaniedbywanie emocjonalne,
•relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu,
odrzucaniu,
•nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem
•niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka,
•niedostrzeganie lub nieuznawanie granic psychicznych między dzieckiem a
osobą odpowiedzialną,
•nieodpowiednią socjalizację, demoralizację,
•sytuacje, w których dziecko jest świadkiem przemocy.
Przemoc seksualna wobec dziecka (wykorzystywanie seksualne dziecka).
Jest to angażowanie dziecka poprzez osobę dorosłą lub inne dziecko w
aktywność seksualną. Dotyczy sytuacji gdy nie dochodzi do kontaktu
fizycznego (np. ekshibicjonizm, molestowanie werbalne – np. prowadzenie
rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka, komentowanie
w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, zachęcanie do kontaktu
z treściami pornograficznymi, grooming – strategie nieseksualnego
uwodzenia dziecka z intencją nawiązania kontaktu seksualnego w
przyszłości) i gdy do takiego kontaktu dochodzi (sytuacje takie jak:
dotykanie dziecka, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy,
stosunek seksualny). Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem
przed ukończeniem 15 roku życia jest przestępstwem. W przypadku dzieci
mówimy o wykorzystaniu seksualnym, kiedy między wykorzystującym
(dorosły, inne dziecko) a wykorzystywanym (dziecko) z uwagi na wiek lub
stopień rozwoju zachodzi relacja siły, opieki czy zależności. Do innej
formy wykorzystywania seksualnego dzieci zalicza się wyzyskiwanie
seksualne np. wykorzystanie dziecka lub jego wizerunku do tworzenia
materiałów przedstawiających seksualne wykorzystywanie tzw. CSAM (na
przykład z wykorzystaniem oprogramowania). Jest to jakiekolwiek:
faktyczne lub usiłowane nadużycie podatności dziecka na zagrożenia,
przewagi sił lub zaufania – w celu seksualnym. Wyzysk seksualny obejmuje
(chociaż nie jest to konieczne) czerpanie zysków finansowych,
społecznych lub politycznych z wykorzystania seksualnego. Szczególne
zagrożenie wyzyskiem seksualnym ma miejsce podczas kryzysów
humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiem seksualnym dotyczy zarówno samych
dzieci, jak i opiekunów tych dzieci, mogących paść ofiarą wyzysku.
Zaniedbywanie dziecka. Jest to chroniczne lub incydentalne
niezaspokajanie fizycznych i psychicznych potrzeb dziecka. Może
przyjmować formę nierespektowania praw dziecka, co w rezultacie prowadzi
do zaburzeń w jego zdrowiu i/lub rozwoju. Do zaniedbywania dziecka
dochodzi w relacjach dziecka z osobą zobowiązaną do opieki, wychowania,
troski i ochrony.
Przemoc rówieśnicza (nękanie rówieśnicze, bullying). Przemoc rówieśnicza
ma miejsce, gdy dziecko doświadcza różnych form nękania ze strony
rówieśników. Dotyczy działań bezpośrednich lub z użyciem technologii
komunikacyjnych (np. za pośrednictwem Internetu i telefonów
komórkowych). Przemoc rówieśniczą obserwujemy, gdy szkodliwe działanie
ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność),
ma charakter systematyczny (powtarzalność), a sprawcy bądź grupa
sprawców mają przewagę nad pokrzywdzonym. Obejmuje:
•przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie,
zastraszanie),
•przemoc relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie
innych przeciwko osobie, szantaż),
•przemoc fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie),
•przemoc materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów),
•cyberprzemoc/przemoc elektroniczną (np. złośliwe wiadomości w
komunikatorach, wpisy w serwisie społecznościowym, rozpowszechnianie
zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę za pośrednictwem Internetu bądź
urządzeń telekomunikacyjnych),
•wykorzystanie seksualne – dotykanie intymnych części ciała lub
nakłanianie/ zmuszanie do stosunku płciowego lub innych czynności
seksualnych przez rówieśnika,
•przemoc uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią (np.
przemoc w relacjach romantycznych między rówieśnikami).
Koordynator bezpieczeństwa w Internecie – pracownik/podmiot wyznaczony
przez Zarząd Spółki, odpowiedzialny za zapewnienie bezpiecznych warunków
korzystania przez dziecko z sieci teleinformatycznych, w tym Internetu
na terenie Spółki.
Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci – pracownik wyznaczony
przez Zarząd Spółki sprawujący nadzór nad prawidłowym stosowaniem
standardów ochrony dziecka w podmiocie oraz ich aktualność.
Osoba udzielająca wsparcia dziecku – pracownik wyznaczony przez Zarząd
Spółki odpowiedzialny za opracowanie planu wsparcia dziecku i
monitorowanie jego realizacji.
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach
zagrażających małoletniemu – pracownik wyznaczony przez Zarząd Spółki
odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających
małoletniemu.
Dane osobowe dziecka – wszelkie informacje umożliwiające identyfikację
dziecka, w tym jego imię i nazwisko, wizerunek.
Zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:
Istnieje podejrzenie popełnienia przestępstwo na szkodę dziecka, np.
wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem lub popełniono
przestępstwo;
doszło do innej formy krzywdzenia, niebędącej przestępstwem, takiej jak
np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie;
doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z
żywieniem, higieną czy zdrowiem).
Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w
przypadku podejrzenia działania na szkodę dziecka przez:
rodziców/opiekunów prawnych dziecka,
inne osoby dorosłe (personel, inne osoby trzecie, w tym o nieustalonej
tożsamości),
inne dziecko.
Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci
§2
Kompetencje personelu
1.Członkowie personelu podmiotu posiadają odpowiednią wiedzę i w ramach
wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy
krzywdzenia dzieci.
2.Personel podmiotu monitoruje sytuację i dobrostan dziecka.
3.W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka krzywdzenia dziecka
personel podmiotu podejmuje działania profilaktyczne w zakresie swoich
kompetencji i możliwości, np. podejmuje rozmowę z opiekunami, przekazuje
informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywuje do szukania dla
siebie pomocy. Podjęte kroki należy odnotować w dokumentacji dziecka.
4.W sytuacji opisanej w punkcie 3, personel podmiotu omawia sytuację z
przełożonym oraz osobą odpowiedzialną za przyjmowanie zgłoszeń o
zdarzeniach zagrażających małoletniemu.
§ 3
Zasady rekrutacji personelu
1.Przed zatrudnieniem danej osoby w podmiocie lub nawiązaniem współpracy
w innej formie i powierzeniem jej obowiązków polegających na pracy z
dzieckiem należy ustalić kwalifikacje tej osoby oraz podjąć działania w
celu ustalenia czy posiada kompetencje do pracy z dzieckiem oraz
wykluczyć ryzyko wystąpienia z jej strony zagrożenia dla dobra dziecka i
zagrożenia jego bezpieczeństwa.
2.W trakcie rekrutacji należy uzyskać:
1)dane osobowe kandydata, takie jak imię (imiona) i nazwisko, datę
urodzenia, dane kontaktowe, potwierdzone sprawdzeniem dokumentu
tożsamości;
2)informacje dotyczące:
a)wykształcenia kandydata/kandydatki;
b)kwalifikacji zawodowych kandydata/kandydatki;
c)przebiegu dotychczasowego zatrudnienia kandydata/kandydatki.
3.W celu uzyskania dodatkowych informacji o kandydatce/kandydacie
podmiot może wystąpić do niego/do niej o przedstawienie referencji z
poprzednich miejsc zatrudnienia (od poprzedniego pracodawcy) lub
wskazanie kontaktu w celu pozyskania referencji. Nieprzedłożenie ww.
dokumentu nie może wywoływać negatywnych konsekwencji dla kandydata lub
kandydatki.
4.Przed nawiązaniem współpracy z daną osobą, podmiot ma obowiązek
zrealizować obowiązki dotyczące sprawdzenia informacji dotyczących
karalności danej osoby, wynikające z ustawy o przeciwdziałaniu
zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich.
5.Ponadto osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi
bezwzględnie podpisać następujące oświadczenia:
a)oświadczenie o zapoznaniu się ze standardami ochrony dzieci i
zobowiązaniu do jej przestrzegania – Załącznik nr 1;
b)oświadczenie o zapoznaniu się z Zasadami bezpiecznych relacji i
zobowiązaniu do ich przestrzegania– Załącznik nr 2;
6.Oświadczenia zostają włączone do akt osobowych pracownika, a w
przypadku ich braku dołączone do umowy cywilnoprawnej.
7.Brak zgody na podpisanie któregokolwiek dokumentu wymienionego w ust.
5 uniemożliwia nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku prawnego
(zawarcie umowy o pracę/współpracy).
§ 4
Zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko
1.Personel podmiotu zna i stosuje zasady bezpiecznych relacji
personel–dziecko.
2.Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel jest
działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Personel
traktuje dziecko z szacunkiem i podmiotowo. Podmiotowy stosunek do
dziecka oznacza, że podejmując decyzje dotyczące dziecka, należy
poinformować je o tym, wysłuchać jego opinii oraz o ile to możliwe i
bezpieczne, uwzględniać jego potrzeby.
3.Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi obowiązują każdego
członka personelu podmiotu, a także każdą dorosłą osobę mającą kontakt z
dziećmi znajdującymi się pod opieką podmiotu, jeśli kontakt ten odbywa
się za zgodą podmiotu i/lub na jej terenie. Znajomość i zaakceptowanie
zasad są potwierdzone podpisaniem oświadczenia.
4.Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi powinny bezwzględnie
zawierać: obowiązek traktowania dzieci-pacjentów w sposób podmiotowy,
zakaz stosowania przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie, zakaz
nawiązywania jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym czy
romantycznym, zasady realizowania kontaktu z dziećmi w godzinach pracy,
za pomocą kanałów służbowych i w celach związanych z udzielaniem
świadczeń medycznych.
5.Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi opracowane w podmiocie
uwzględniają sytuację dzieci małoletnich ze specjalnymi potrzebami
edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami.
6.Każdy członek personelu w kontakcie z dzieckiem:
a)przedstawia się i mówi, kim jest, jaka jest jego rola w opiece nad
pacjentem;
b)komunikuje się z dziećmi w sposób życzliwy i cierpliwy, okazuje
empatię i dobrą wolę w rozmowie;
c)zachowuje uczciwość i dobre intencje;
d)przekazuje dziecku informacje w sposób dostosowany do jego wieku, przy
użyciu prostego języka; informuje o tym, co robi i co się z nim
dzieje/będzie dziać; sprawdza, czy dziecko rozumie, co się będzie działo
i jakie będą skutki działań medycznych lub terapeutycznych;
e)upewnia się, czy dziecko wie, że może zawsze zadawać pytania członkom
personelu;
f)zwraca się do dziecka po imieniu w formie preferowanej przez dziecko,
respektuje jego tożsamość i ekspresję.
g)korzysta z alternatywnych form komunikacji z dzieckiem, które tego
potrzebuje;
h)zachowuje wrażliwość kulturową, szanuje i równo traktuje każde dziecko
bez względu ze względu na jakiekolwiek cechy, w tym specjalne potrzeby,
niepełnosprawność, rasę, płeć, religię, kolor skóry, pochodzenie
narodowe lub etniczne, język, stan cywilny, orientację seksualną, stan
zdrowia, wiek, zdolności, przekonania polityczne lub status społeczny.
§ 5
Prawo do prywatności w zakresie leczenia
1.Każdy członek personelu ma obowiązek szanować prawo dziecka do
prywatności. Należy poinformować dziecko o tym, że ma prawo do poufności
ze strony personelu medycznego, jeśli dana informacja nie zagraża życiu
lub zdrowiu dziecka i dotrzymanie poufności nie wiąże się ze złamaniem
prawa. Jeśli zajdzie potrzeba ochrony dziecka bądź wystąpi inna
sytuacja, z którą wiąże się ujawnienie określonych danych na temat
dziecka, należy go o tym jak najszybciej powiadomić, wyjaśniając
sytuację.
2.W trakcie badania należy, w miarę możliwości zapewnić, że podczas
badania dziecka obecny jest rodzic, opiekun dziecka lub inna osoba
bliska wskazana przez dziecko, chyba że dziecko sobie tego nie życzy.
3.Omawiając sytuację zdrowotną dziecka i podejmując decyzje dotyczące
dziecka, należy traktować je podmiotowo, zwracać się bezpośrednio do
dziecka, szanować prawo dziecka do autonomii, dawać mu poczucie
sprawczości i wpływu na to, co się z nim dzieje w trakcie leczenia.
Należy jednak pamiętać, że decyzje i wybory podejmowane przez dziecko
powinny dotyczyć spraw na miarę jego wieku, etapu rozwoju i możliwości
poznawczych oraz z uwzględnieniem jego bezpieczeństwa. Należy
respektować prawo pacjentów, którzy ukończyli 16 lat, do
współdecydowania o własnym zdrowiu oraz metodach leczenia i otrzymywania
pełnych informacji w tym zakresie.
4.Podczas czynności pielęgnacyjnych, higienicznych i związanych z
ochroną zdrowia kontakt fizyczny z dzieckiem należy ograniczyć do
czynności niezbędnych, adekwatnych do wieku i rozwoju dziecka i
przeprowadzać je dbając o komfort pacjenta i z poszanowaniem jego
godności i intymności. Należy zawsze uprzedzać o swoim działaniu, pytać
o zgodę opiekuna dziecka lub samo dziecko. Podczas badania medycznego
należy odsłaniać ciało dziecka partiami. W trakcie badania dziecku
powinien towarzyszyć opiekun lub inna osoba z personelu, chyba że
dziecko sobie tego nie życzy.
5.Kontakt fizyczny z dzieckiem niezwiązany z udzielaniem świadczenia
medycznego czy pielęgnacją może odbywać się wyłącznie za zgodą dziecka i
zgodnie z jego potrzebą. Przed przytuleniem, pogłaskaniem czy wzięciem
dziecko na kolana, aby np. je pocieszyć lub uspokoić, należy zapytać je,
czy tego potrzebuje.
6.W przypadku pracy z dzieckiem, które doświadczyło krzywdzenia, w tym
seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania należy zachować ostrożność i
dystans w celu ochrony dziecka. Zawsze należy tłumaczyć dziecku jakie i
dlaczego stawiamy granice.
7.Należy uszanować trudne emocje dziecka związane z pobytem w podmiocie,
jego prawo do zmiany nastroju, zmiany zdania oraz potrzebę oswojenia się
z nową sytuacją i miejscem.
8.Każde dziecko ma prawo, aby opiekunowie towarzyszyli mu podczas
leczenia i korzystania ze świadczeń medycznych, zawsze gdy tego
potrzebuje. Należy zadbać o to, aby opiekun był informowany o bieżącej
sytuacji medycznej dziecka, a także uwzględniać rolę opiekuna w opiece
nad dzieckiem, przygotowaniu go do leczenia i uspokajaniu dziecka.
9. Należy poinformować dziecko i opiekunów o zasadach obowiązujących w
podmiocie i podkreślać znaczenie ich przestrzegania dla minimalizowania
dyskomfortu wszystkich pacjentów.
§ 6
Zasady kontaktów z dzieckiem
1.Członek personelu powinien kontaktować się z dzieckiem:
a)w celach związanych z udzielaniem świadczeń medycznych,
b)w godzinach pracy,
c)na terenie podmiotu bądź drogą poczty elektronicznej lub telefonicznie
lub za pośrednictwem innych służbowych kanałów komunikacji.
2.Jeżeli po godzinach pracy podmiotu zachodzi konieczność:
a)nawiązania kontaktu z dzieckiem lub jego opiekunem należy to uczynić
przy wykorzystaniu służbowego e-maila albo telefonu służbowego.
b)spotkania z dzieckiem – może to nastąpić po wyrażeniu zgody przez
opiekuna dziecka i należy niezwłocznie powiadomić o tym kierownictwo
podmiotu.
3.Ograniczenia wskazane w pkt. 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku
zagrożenia dobra dziecka. W takiej sytuacji należy podjąć działania
mające na celu zapewnieniu dziecku bezpieczeństwa oraz niezwłocznie
zgłosić zdarzenie przełożonemu lub osobie odpowiedzialnej za ochronę
dzieci lub kierownictwu podmiotu (zgodnie z przyjętą w podmiocie
procedurą) a następnie sporządzić szczegółową notatkę służbową z opisem
zdarzenia i przekazać ją osobie odpowiedzialnej za ochronę dzieci i
kierownictwu podmiotu.
4.W przypadku, gdy z uwagi na bezpieczeństwo dziecka uzasadnione jest,
aby dziecko miało możliwość kontaktu z członkiem personelu poza
godzinami jego pracy i poza służbowymi kanałami komunikacji, w sytuacji
gdy dziecko nawiąże taki kontakt, każdorazowo osoba ta ma obowiązek
odnotować to w formie notatki służbowej i poinformować
przełożonego/osobę odpowiedzialną za ochronę dziecka.
§ 7
Ujawnienie krzywdzenia
1.W sytuacji ujawnienia krzywdzenia przez dziecko należy stworzyć mu
możliwość wypowiedzenia się, przedstawienia swojego zdania/opinii,
pamiętając, że może to być dla dziecka pierwsza i jedyna rozmowa
(dziecko może już nie podjąć więcej prób poszukiwania wsparcia).
Szczególnie ważne jest, by:
a)wyrazić swoją troskę poprzez deklarację, że się dziecku wierzy;
b)zapewnić dziecko, że dobrze uczyniło podejmując rozmowę o doznanej
krzywdzie;
c)wyjaśniać dziecku, że nie jest winne zaistniałej sytuacji;
d)jednoznacznie negatywnie ocenić każdą formę przemocy, dając wyraźny
sygnał, że jest ona niedopuszczalna i należy jej zapobiegać/powstrzymać;
e)należy odpowiednio poinformować dziecko, kto i jak zajmie się sprawą,
w tym udzielić mu informacji, że podjęte zostaną działania zapewniające
mu bezpieczeństwo.
§ 8
Zachowania niedopuszczalne
1.Członkowi personelu nie wolno:
1)nawiązywać z dzieckiem relacji o charakterze seksualnym ani
romantycznym;
2)proponować dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych, substancji
psychoaktywnych, jak również używać ich w obecności dzieci w czasie
wykonywania obowiązków służbowych lub pobytu na terenie podmiotu;
3)oglądać treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę
w obecności dzieci, udostępniać dzieciom treści erotycznych i
pornograficznych bez względu na ich formę lub umożliwiać im zapoznanie
się z tymi treściami;
4)utrwalać wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu,
fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dozwolone jest rejestrowanie
wizerunku dla celów dokumentacji medycznej, naukowych lub dydaktycznych,
po uzyskaniu zgody rodzica lub opiekuna i dziecka. Rekomendowane jest,
aby do celów rejestracji wizerunku dziecka używać przeznaczonych w tym
celu urządzeń służbowych;
5)przyjmować pieniędzy, prezentów od dziecka i jego opiekuna ani
wchodzić w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub opiekunów
dziecka, które mogłyby prowadzić do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź
czerpanie korzyści majątkowych i innych;
6)utrzymywać niejawnych bądź ukrywanych kontaktów z dzieckiem, oraz
kontaktów opartych na udzielaniu gratyfikacji albo wykorzystujących
przewagę fizyczną, stosunek władzy bądź zależność dziecka;
7)składać dziecku propozycji, czynić komentarzy niewłaściwych dla
relacji pracownik – dziecko, dotykać dziecka w sposób, który może być
uznany lub jest nieprzyzwoity albo niestosowny;
8)używać wulgarnych słów, gestów i żartów, czynić obraźliwych uwag,
nawiązywać w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej,
wykorzystywać wobec dziecka przewagi fizycznej (zastraszanie,
przymuszanie, groźby), stosunku władzy bądź zależności dziecka;
9)stosować jakąkolwiek przemoc wobec dziecka, w tym polegającą na biciu,
szturchaniu, popychaniu i wszelkich innych naruszeniach nietykalności
cielesnej dziecka, a także izolować dziecka w zamkniętym pomieszczeniu,
przytrzymywać drzwi, krępować ruchów poprzez wiązanie,
10)celowo prowokować u dziecka wystąpienia lub eskalacji zachowań
trudnych, niepożądanych;
11)wyręczać lub nadzorować bezpośrednio dziecko m.in. podczas realizacji
czynności samoobsługowych i higienicznych, ponad niezbędny poziom
wynikający z potrzeb dziecka lub dbałości o jego bezpieczeństwo;
12)zawstydzać, upokarzać, lekceważyć, obrażać dziecka, krzyczeć na
dziecko;
13)ujawniać osobom nieuprawnionym, w tym innym dzieciom, informacji
dotyczących dziecka, takich jak wizerunek dziecka, informacje o sytuacji
rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej dziecka;
14)zapraszać dziecko do swojego miejsca zamieszkania, spotykać się z
nimi poza godzinami pracy lub utrzymywać kontakty poprzez prywatne
kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w
mediach społecznościowych). Zakaz ten nie dotyczy sytuacji, gdy dziecko
zwraca się do członka personelu o pomoc bądź kontakt odbywa się
publicznie, przy udziale innych członków personelu podmiotu lub innych
dzieciach;
15)angażować lub zachęcać dziecka do jakiejkolwiek działalności
niezgodnej z prawem lub stwarzającej zagrożenie dla dziecka;
16)lekceważyć lub powierzchownie, nieuważnie traktować zgłaszanej przez
dziecko potrzeby wsparcia i pomocy;
17)utrzymywanie biernej postawy w zakresie troski o rozwój i
zabezpieczenie dziecka w sytuacji zagrożenia jego dobrostanu.
2.Realizując ww. zasady personel działa w ramach obowiązującego prawa,
przepisów wewnętrznych podmiotu oraz swoich kompetencji.
§ 9
Szkolenia
1.W terminie 60 dni od wprowadzenia standardów przeprowadza się
szkolenie w tym zakresie dla całego personelu podmiotu.
2.Osoby pracujące z dziećmi otrzymują specjalistyczne szkolenie
odnoszące się do ich odpowiedzialności za dzieci znajdujące się pod ich
opieką.
3.Zakres szkoleń obejmuje w szczególności:
1)Uregulowania w standardach ochrony dzieci;
2)podejmowanie interwencji zgodnie z procedurami opisanymi w Rozdziale
III niniejszego dokumentu;
3)poszerzanie umiejętności w zakresie rozpoznawania symptomów
krzywdzenia dzieci;
4)problematykę ochrony dzieci przed przemocą w zakresie adekwatnym do
kompetencji zawodowych danej grupy pracowników.
4.Podmiot w miarę możliwości i odpowiednio do specyfiki działania
inicjuje i prowadzi działania edukacyjne/informacyjne z obszaru ochrony
dzieci przed krzywdzeniem (np. w formie ulotek informacyjnych, plakatów,
warsztatów) skierowane do dzieci (w sposób dostosowany do ich wieku,
percepcji i możliwości poznawczych) oraz ich opiekunów, w szczególności
na temat:
1)sposobów unikania zagrożeń oraz reagowania na nie w kontaktach z
dorosłymi i rówieśnikami;
2)zasad bezpiecznych relacji z rówieśnikami i pożądanych postaw w
kontaktach pomiędzy dziećmi;
3)ochrony dzieci przed krzywdzeniem i praw dziecka, oraz informacji,
gdzie mogą szukać pomocy;
4)bezpiecznego korzystania z Internetu i platform cyfrowych, w tym
mediów społecznościowych;
5)prawa do ochrony wizerunku.
5.Opracowanie harmonogramu szkoleń i działań edukacyjnych koordynuje
osoba odpowiedzialna w podmiocie za standardy ochrony dzieci.
6.Szkolenie w zakresie standardów przeprowadza się co 2 lata dla całego
personelu podmiotu.
7.Każdy nowo przyjęty członek personelu oraz raz na dwa lata każdy
członek personelu pracujący z dziećmi przechodzi przeszkolenie w
zakresie szkoleń wymienionych w pkt. 2 a-d.
8.Za organizację szkoleń odpowiedzialne jest kierownictwo podmiotu.
§ 10
Obowiązki w zakresie wdrażania i realizacji standardów kierownictwa
1.Do obowiązków kierownictwa podmiotu należy:
1)nadzorowanie, delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z
realizacją standardów ochrony dzieci w podmiocie do odpowiednich
jednostek (np. dział kadr, IT)
2.wskazanie osób odpowiedzialnych za:
a)przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających
małoletniemu/podejrzeniach krzywdzenia dziecka;
b)organizację i udzielenie wsparcia małoletniemu wg planu wsparcia.
c)prowadzenie interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka (w
tym składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na
szkodę małoletniego, zawiadamianie sądu opiekuńczego oraz za wszczynanie
procedury „Niebieskie Karty”);
d)standardy ochrony dzieci w podmiocie, w tym przygotowanie personelu
podmiotu do stosowania standardów,
e)bezpieczeństwo w Internecie.
3.Ustalenie zasad prowadzenia ewidencji/rejestru ujawnionych lub
zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru małoletniego.
Rejestr powinien zawierać informacje o zgłoszeniu: ze wskazaniem osoby
zgłaszającej, osoby podejrzewanej o krzywdzenie (opiekun, członek
personelu, inne dziecko, inna osoba), rodzaju podjętej interwencji
(zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, wniosek o wgląd w
sytuację rodziny, wszczęcie procedury Niebieskie Karty) oraz daty
interwencji. Dokumenty zebrane i wytworzone w związku z podejrzeniem
krzywdzenia dziecka załącza się do akt osobowych/dokumentacji
małoletniego lub przechowuje wraz z rejestrem. Ewidencję zdarzeń, o ile
jest prowadzona w formie papierowej, należy przechowywać w odpowiednio
zabezpieczonej szafie metalowej, do której dostęp ma osoba
odpowiedzialna za standardy ochrony.
4.Organizacja szkoleń dla personelu placówki.
§ 11
Obowiązki osoby odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci
Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci należy:
1)dbałość o udostępnienie standardów ochrony dzieci na stronie
internetowej podmiotu oraz na jego terenie;
2)przygotowanie personelu podmiotu do stosowania standardów przed
przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tych standardach;
3)delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją
standardów w podmiocie do odpowiednich jednostek, personelu podmiotu
oraz monitoring ich realizacji;
4)prowadzenie ewidencji członków personelu podmiotu, którzy zapoznali
się ze standardami ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po
dokonaniu zmian w standardach;
5)przegląd standardów ochrony dzieci w porozumieniu i współpracy z
kierownictwem, personelem podmiotu oraz dziećmi i jeśli to możliwe –
opiekunami dziecka;
6)regularne monitorowanie znajomości i przestrzegania przez personel
placówki przyjętych standardów
7)sprawdzanie i ocena skuteczności obowiązujących wytycznych i procedur,
8)proponowanie zamian w standardach mających na celu skuteczną ochronę
dzieci przed krzywdzeniem,
9)organizowanie lub prowadzenie dla pracowników placówki cyklicznych
szkoleń w zakresie obowiązujących standardów nie rzadziej niż raz na dwa
lata, a także po każdej zmianie jej treści,
10)koordynowanie przygotowania Zasad bezpiecznych relacji między
dziećmi, ich wdrażania, monitorowania i inicjowania zmian w ich treści
odpowiadając w tym zakresie na potrzeby zgłaszane przez dzieci,
11) współpraca z pozostałymi osobami odpowiedzialnymi za wdrażanie,
realizowanie, upowszechnianie i monitorowanie standardów ochrony dzieci
w podmiocie.
§ 12
Koordynator bezpieczeństwa w Internecie
1.Do obowiązków koordynatora bezpieczeństwo w Internecie należy:
1)opracowanie regulaminu wewnętrznego dotyczącego bezpiecznego
korzystania z sieci teleinformatycznych, w tym Internetu (dalej: zasady
bezpiecznego korzystania z Internetu) do zapoznania w formie fizycznej,
na stronie podmiotu albo jego akceptacja w momencie podłączenia się
urządzenia do sieci;
2)przedstawienie zasad bezpiecznego korzystania z Internetu dzieciom,
personelowi i opiekunom oraz informowanie w przypadku aktualizacji
regulaminu;
3)opracowanie jednostronicowej informacji nt. zagrożeń i rozwiązań w
zakresie zapewnienia bezpiecznych warunków korzystania z Internetu
poprzez urządzenia osobiste dla opiekunów;
4)zapewnienie bezpiecznych warunków korzystania z Internetu na
urządzeniach podmiotu poprzez:
a)ustalenie zakresu blokowania dostępu do treści nielegalnych,
szkodliwych i nieodpowiednich do wieku;
b)instalację oraz regularną, przynajmniej raz w miesiącu, aktualizację
oprogramowania blokującego dostęp treści nielegalnych, szkodliwych i
nieodpowiednich do wieku podopiecznych oraz aktualizację systemu
operacyjnego urządzeń;
c)ewaluację, co najmniej raz na rok czy oprogramowanie zabezpieczające
oraz blokujące i ustalony zakres jest adekwatny do potrzeb dzieci i
zmieniającego się otoczenia Internetu;
d)sprawdzenie, co najmniej raz na miesiąc, czy na urządzeniach podmiotu
znajdują się treści nielegalne, szkodliwe i nieodpowiednie do wieku
dzieci;
e)współpraca z pozostałymi osobami odpowiedzialnymi za wdrażanie,
realizowanie, upowszechnianie i monitorowanie standardów ochrony dzieci
w podmiocie.
§ 13
Podmioty współpracujące, w przypadku gdy ich działalność obejmuje
kontakt z dziećmi, są zobowiązane do przestrzegania standardów ochrony
dzieci.
Procedury interwencji w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dziecka
§14
Zasady ogólne
1.Procedury interwencji mają za cel wspierać członków personelu w
realizowaniu prawnego i społecznego obowiązku reagowania w sytuacji
podejrzenia krzywdzenia dziecka.
2.Celem interwencji jest zatrzymanie krzywdzenia dziecka i zapewnienie
mu bezpieczeństwa.
3.Fakt zidentyfikowania objawów mogących świadczyć o krzywdzeniu dziecka
– pacjenta podlega obowiązkowemu odnotowaniu w dokumentacji medycznej.
4.Naruszenie obowiązku reagowania w sytuacjach podejrzenia krzywdzenia
dziecka może zostać uznane za ciężkie naruszenie obowiązków
pracowniczych lub kontraktowych i jako takie prowadzić do rozwiązania
umowy z osobą dopuszczającą się tego naruszenia.
§ 15
Kwalifikacja zagrożeń
1. Kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:
1)popełniono przestępstwo na szkodę dziecka, np. wykorzystanie
seksualne, znęcanie się nad dzieckiem;
2)doszło do innej formy krzywdzenia, niebędącej przestępstwem, takiej
jak np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie;
3)doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z
żywieniem, higieną czy zdrowiem).
2.W każdym przypadku podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone należy
zadbać o bezpieczeństwo dziecka i odseparować je od osoby podejrzewanej
o krzywdzenie.
3.Członek personelu, który podejrzewa, że dziecko jest krzywdzone ma
obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania jej osobie
wyznaczonej przez kierownictwo odpowiedzialnej za przyjęcie zgłoszenia.
4.W przypadku podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, należy powiadomić
opiekuna dziecka, a w sytuacji gdy osoba podejrzewaną o krzywdzenie jest
opiekun dziecka, należy powiadomić niekrzywdzącego opiekuna.
5.W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony ze strony innego
dziecka, należy powiadomić również opiekuna dziecka krzywdzącego.
6.Interwencja prowadzona jest osobę wyznaczoną przez kierownictwo do
podejmowania interwencji, w zależności od sytuacji i potrzeby we
współpracy z kierownictwem, osobą dokonującą zgłoszenia, innymi osobami
odpowiedzialnymi za wdrażanie, realizowanie, upowszechnianie i
monitorowanie standardów ochrony dzieci, lub innymi osobami
zatrudnionymi w podmiocie, np. psychologiem.
7.Procedura interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka
przyjęta w podmiocie musi uwzględniać obowiązki określone w przepisach
prawa, m.in. art. 240 Kodeksu karnego , art.12. Ustawy o
przeciwdziałaniu przemocy domowej oraz art. 572 Kodeksu postępowania
cywilnego.
8.Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych
powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane,
są zobowiązane do zachowania poufności, wyłączając informacje
przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
9.Każde zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia dziecka oraz przebieg każdej
interwencji dokumentuje się w sposób ustalony w podmiocie. Podmiot jest
zobowiązany do dostosowania procedur funkcjonujących w podmiocie lub
przyjęcia procedury.
10.Po ujawnieniu przez dziecko krzywdzenia lub w sytuacji podejrzenia,
że dziecko jest krzywdzone, osoba odpowiedzialna za organizację i
udzielanie wsparcia dziecku opracowuje plan wsparcia dziecka.
§16
Postępowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony
rodzica, opiekuna lub innych bliskich dorosłych
1.W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu
ciężki uszczerbek na zdrowiu z uwagi na stosowanie wobec niego przemocy
domowej, a w rodzinie są lub mogą być inne dzieci narażone na
krzywdzenie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli
to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje
członek Personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
2.W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem
na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie,
należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to
konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek
Personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
3.W przypadku podejrzenia, że opuszczenie przez dziecko podmiotu w
towarzystwie opiekuna będzie godziło w dobro dziecka, w tym zagrażało
jego bezpieczeństwu, osoba odpowiedzialna za podejmowanie interwencji
może podjąć decyzję o opóźnieniu wypisania dziecka z podmiotu i
niezwłocznie wystąpić do sądu rodzinnego o wydanie odpowiednich
zarządzeń opiekuńczych.
4.W przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka
należy sporządzić pisemne zawiadomienia, opisujące najbardziej dokładnie
zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres,
PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane
umożliwiające identyfikację, np. relacja do dziecka – ojciec, matka,
miejsce zamieszkania albo miejsce pracy lub nauki) i przesłać je do
najbliższej jednostki Policji lub prokuratury.
5.W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż
popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony rodziców, opiekunów
prawnych lub innych domowników:
1)gdy zachowanie wobec dziecka stanowi przemoc domową należy wszcząć
procedurę Niebieskie Karty poprzez przesłanie formularza „Niebieska
Karta – A” do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego właściwego
ze względu na zamieszkanie osoby doznającej przemocy domowej w terminie
5 dni,
2)gdy zachowanie nie stanowi przemocy domowej, a dziecko doświadcza np.
zaniedbania lub relacje w rodzinie są w inny sposób nieprawidłowe (np.
rodzice są niewydolni wychowawczo) – należy wystąpić do sądu rodzinnego
o wgląd w sytuację rodziny
6.W przypadku, gdy doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka lub
doszło do innego zagrożenia dobra dziecka ze strony rodziców lub
opiekunów prawnych należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze
względu na miejsce zamieszkania dziecka o wgląd w sytuację dziecka.
§17
Postępowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony
członka personelu podmiotu lub innej osoby dorosłej
1.W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem
na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie,
należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to
konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek
Personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
2.W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka
personelu należy niezwłocznie odsunąć tę osobę od wszelkich form
kontaktu z dziećmi, aż do czasu wyjaśnienia sprawy.
3.W przypadku wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi
personelu w związku z popełnieniem przestępstwa przeciwko dziecku należy
bezwzględnie i natychmiastowo odsunąć tę osobę od wszelkich form
kontaktu z dziećmi aż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.
4.Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby wyznaczonej do
prowadzenia interwencji, do przyjmowania zgłoszeń lub odpowiedzialnej za
standardy ochrony dzieci, wówczas interwencja prowadzona jest przez
kierownictwo podmiotu lub inną osobę wskazaną przez kierownictwo.
5.Jeżeli zgłoszono podejrzenie krzywdzenia dziecka przez osobę z
kierownictwa podmiotu, wówczas osoba odpowiedzialna za standardy ochrony
dziecka w podmiocie powiadamia o zgłoszeniu organ nadzorujący podmiot, a
osoba odpowiedzialna za podejmowanie interwencji następnie podejmuje
odpowiednią interwencję.
6.Interwencja w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę
dziecka polega na sporządzeniu pisemnego zawiadomienia, opisującego
najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego
(imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię
i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację) przesłaniu go do
najbliższej jednostki Policji lub prokuratury.
7.W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia, niż
popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony członka personelu:
8.W sytuacji, gdy zachowanie było jednorazowe i o niewielkiej
intensywności wkroczenia w dobra dziecka przełożony/inna osoba wskazana
przez kierownictwo przeprowadza rozmowę dyscyplinującą z członkiem
personelu,
9.W sytuacji, gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w
szczególności, gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności
dziecka, rekomenduje się rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która
dopuściła się krzywdzenia. Jeżeli członek Personelu, który dopuścił się
krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniony przez Geotermię Grudziądz
Sp. z o.o. lecz przez podmiot trzeci wówczas należy zarekomendować
zawieszenie współpracy z tą osobą, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z
organizacją lub instytucją współpracującą.
10.W przypadku znacznego naruszenia dobra dziecka przez członka
personelu, osoba odpowiedzialna za standardy przeprowadza wewnętrzne
postępowanie w celu wyjaśnienia zdarzenia, określa kroki zapobiegające
wystąpieniu takich sytuacji w przyszłości (np. aktualizacja standardów,
obowiązkowe szkolenie) i nadzoruje ich realizację.
11.W przypadku niezastosowania się Personelu do standardów pomimo
ewidentnych objawów przemocy wobec dziecka należy podjąć działania
mające na celu ukaranie pracownika oraz ponowne jego przeszkolenie.
§18
Postępowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony ze
strony innego dziecka
1.W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko
przebywające w podmiocie (np. na zajęciach grupowych), w miarę
możliwości i w sposób dostosowany do specyfiki podmiotu, należy
przeprowadzić rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie oraz jego
opiekunami, a także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego
opiekunami. Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wiedzę
o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu
zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne
dziecka krzywdzonego. Ustalenia są spisywane na notatce służbowej. Dla
dziecka krzywdzącego oraz krzywdzonego sporządza się oddzielne notatki.
2.W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem
na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie,
należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to
konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek
Personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
3.Interwencja w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę
dziecka przez inne dziecko polega na sporządzeniu pisemnego
zawiadomienia, opisującego najbardziej dokładnie zdarzenie, ze
wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i
potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane
umożliwiające identyfikację) przesłaniu go do najbliższej jednostki
Policji lub prokuratury. W przypadku popełnienia czynu karalnego na
szkodę dziecka przez osobę w wieku powyżej 10 roku życia i poniżej 17
roku życia także należy sporządzić pisemne zawiadomienie. W przypadku
popełnienia czynu karalnego przez dziecko poniżej 10 roku życia na
szkodę innego dziecka należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze
względu na zamieszkanie dziecka o wgląd w sytuację dziecka krzywdzącego.
4.W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż
popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony innego dziecka należy
wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na zamieszkanie
dziecka o wgląd w sytuację dziecka krzywdzącego.
5.W przypadku, gdy dziecko doznaje przemocy ze strony dziecka – członka
rodziny (rodzeństwo, dalsza rodzina) można wszcząć procedurę Niebieskiej
Karty w stosunku do opiekuna, który nie reaguje na krzywdzenie dziecka.
§ 19
Plan wsparcia dziecka
1.Wobec dziecka, które doświadczyło krzywdzenia osoba odpowiedzialna za
udzielanie wsparcia dziecku opracowuje plan wsparcia.
2.Plan wsparcia powinien uwzględniać indywidualną sytuację dziecka,
m.in. jego wiek, samopoczucie/obrażenia, charakter zdarzenia do jakiego
doszło, sytuację rodzinną i zawierać wskazania dotyczące podjęcia przez
podmiot działań, których celem jest zapewnienie dziecku bezpieczeństwa i
poprawa jego dobrostanu, określenie źródła zagrożenia/krzywdzenia
(opiekun lub inna osoba dorosła, personel podmiotu, inne dziecko),
określenie czy istnieje zagrożenie dla wypisu dziecka.np.: sposoby
odizolowania dziecka od sprawców krzywdzenia; wsparcie, jakie podmiot
może zaoferować dziecku; przyjrzenie się czynnikom ryzyka krzywdzenia i
podjęcie działań profilaktycznych; skierowanie dziecka i/lub jego
opiekunów do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje
taka potrzeba. Listę miejsc, gdzie skierować rodzica potrzebującego
wsparcia dla siebie i dziecka stanowi Załącznik 3.
3.Plan wsparcia powinien być opracowany w porozumieniu z opiekunami
dziecka. W przypadku, gdy opiekun jest osobą krzywdzącą dziecko, wówczas
plan należy opracować w porozumieniu z rodzicem niekrzywdzącym lub inną
osobą bliską wskazaną przez dziecko.
Monitoring stosowania standardów ochrony dzieci i realizacji standardów
ochrony dzieci w podmiocie
§ 20
Monitorowanie realizacji standardów
1.Realizacja standardów ochrony dzieci w podmiocie jest regularnie
monitorowana, poddawana ewaluacji i w przypadku stwierdzenia takiej
konieczności, modyfikowana.
2.Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci
1)regularnie monitoruje znajomość i przestrzeganie przez personel
podmiotu przyjętych standardów ochrony dzieci,
2)sprawdza i ocenia skuteczność obowiązujących wytycznych i procedur,
3)prowadzi rejestr naruszeń standardów i reaguje na nie,
4)proponuje zmiany w standardach mające na celu skuteczną ochronę dzieci
przed krzywdzeniem,
5)prowadzi dla personelu podmiotu cykliczne szkolenia w zakresie
obowiązujących standardów i nie rzadziej niż raz na dwa lata, a także po
każdej zmianie jej treści.
§ 21
Szkolenia – standardy
1.Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, przeprowadza raz na
2 lata badanie – ankietę na temat stanu znajomości i przestrzegania
standardów ochrony dzieci oraz potrzeby wprowadzenia zmian w tych
standardach. Wzór ankiety stanowi Załącznik 4a do standardów.
2.Osobna ankieta bądź inna forma oceny funkcjonowania standardów
przeprowadzana jest wśród dzieci i ich opiekunów. Wzór ankiety stanowi
Załącznik 4b, 4c do standardów.
3.Na podstawie badania ankiet, o których mowa w ustępie 1 i 2 oraz oceny
zgodności standardów z obowiązującymi przepisami prawnymi, osoba
odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, sporządza raport, który
następnie przekazuje kierownictwu podmiotu. Część raportu stanowi ocena
znajomości standardów przez personel podmiotu, zestawienie zgłaszanych
naruszeń standardów ochrony dzieci oraz propozycje zmian w standardach
4.Kierownictwo podmiotu w terminie jednego miesiąca od otrzymania
raportu, o którym mowa w ust. 3, podejmuje decyzje co do wprowadzenia
zmian do standardów ochrony dzieci i powierza przygotowanie nowego
tekstu osobie odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci.
5.Jeśli na podstawie raportu zostanie ustalone, że stopień znajomości
standardów ochrony dzieci wśród członków personelu jest
niewystarczający, osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, ma
obowiązek przeprowadzić szkolenie ze standardów ochrony dzieci dla
personelu.
§ 22
1.W ramach przeglądu zasad korzystania z Internetu i urządzeń mobilnych
osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo w Internecie:
2.Przeprowadza ewaluację stosowanego oprogramowania zabezpieczającego
oraz blokującego, w tym jego zakresu przynajmniej raz w roku, albo gdy:
zidentyfikowane zostanie nowe ryzyko lub zagrożenie, zmieni się sposób
działalności podmiotu lub wprowadzona zostanie nowa technologia.
3.Ewaluacja ta powinna uwzględniać m.in. standardy ochrony małoletnich,
zmieniające się otoczenie Internetu, potrzeby dzieci, zasady
bezpiecznego korzystania z Internetu, zakres zadań osoby odpowiedzialnej
za Internet, kompetencje cyfrowe personelu, podstawę programową oraz
tematykę i charakter spotkań poświęconych bezpiecznemu korzystania z
Internetu, aktualność i skuteczność wprowadzonych rozwiązań
technologicznych, oraz opinie ze strony personelu, dzieci oraz ich
opiekunów w zakresie praktyczności stosowanych rozwiązań.
§ 23
Zmiany w standardach
Kierownictwo wprowadza do standardów niezbędne zmiany i ogłasza nowe
brzmienie standardów.
Przepisy końcowe
§ 24
1.Standardy wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
2.Udostępnienie standardów w wersji zupełnej oraz skróconej,
przeznaczonej dla dzieci następuje w sposób umożliwiający zapoznanie się
z nią przez personel podmiotu, dzieci i ich opiekunów poprzez:
1)wywieszenie w siedzibie Spółki,
2)zamieszczenie na stronie internetowej Spółki,
3)przekazanie służbowymi drogami komunikacyjnymi wszystkim członkom
personelu i podmiotom współpracującym.
Standardy ochrony dzieci w wersji zrozumiałej dla dzieci stanowią
załącznik do tego dokumentu.
